Σε μια προσπάθεια να σταματήσει η καταστροφική αποψίλωση των τροπικών δασών του Αμαζονίου,περιβαλλοντικές οργανώσεις και διεθνείς οργανισμοί προωθούν την ιδέα της αμοιβής των φτωχών ιδιοκτητών δασικών περιοχών,προκειμένου να μην καταστρέψουν τα δάση για χάρη της καλλιέργειας σόγιας ή της κτηνοτροφίας ούτως ώστε να επιβιώσουν.Ο José Marcolini έχει άδεια από την κυβέρνηση της Βραζιλίας για την αποψίλωση δάσους έκτασης 12.500 εκταρίων τροπικού δάσους, στο Mato Grosso, μέσα σε αυτόν το χρόνο, προκειμένου να καλλιεργήσει την υψηλά κερδοφόρα σόγια.
Ο ίδιος όμως λέει ότι παλεύει με τη συνείδησή του.Μια περιβαλλοντική οργάνωση,με βάση τη Βραζιλία,του προσφέρει ετήσια πληρωμή προκειμένου να αφήσει τα δέντρα ως έχουν και να μην συνεισφέρει στην κλιματική αλλαγή.Ο Marcolini λέει ότι ενδιαφέρεται για το φυσικό περιβάλλον.Αλλά προσθέτει ότι έχει και μια οικογένεια για την οποία πρέπει να φροντίσει να τραφεί και εμφανίζεται διστακτικός προς την προσφορά της οργάνωσης: 12 δολάρια ανά εκτάριο του φαίνονται λίγα για να δεχθεί.
Mato Grosso σημαίνει πυκνό δάσος και κάποτε η ονομασία της περιοχής αντικατόπτριζε την πραγματικότητα. Σήμερα όμως,αυτό το βραζιλιανικό κρατίδιο είναι το παγκόσμιο κέντρο της αποψίλωσης δασών.Ωθούμενοι από τα κέρδη του ιδιαίτερα γόνιμου εδάφους, τα πυκνά δάση της περιοχής διαλύθηκαν μέσα στην τελευταία δεκαετία,και το Mato Grosso είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός σόγιας,καλαμποκιού και βοοειδών της Βραζιλίας, προϊόντα που εξάγονται προς ολόκληρο τον κόσμο από πολυεθνικές εταιρείες.
Η αποψίλωση των δασών,η οποία συνεισφέρει σημαντικά στην κλιματική αλλαγή,ευθύνεται για το 20% των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και το 70% των εκπομπών της Βραζιλίας.Η αποτροπή περαιτέρω αποψίλωσης,λένε οι ειδικοί,είναι τόσο ισχυρός τρόπος για να καταπολεμηθεί η υπερθέρμανση του πλανήτη όσο και το κλείσιμο των εργοστασίων άνθρακα.
Αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει οικονομική ανταμοιβή για τη διατήρηση των δασών. Για το λόγο αυτό επιστήμονες,πολιτικοί και περιβαλλοντολόγοι υποστηρίζουν ότι η καταβολή ρευστού είναι ο μόνος τρόπος για την διακοπή της περαιτέρω καταστροφής των τροπικών δασών και για την παροχή εναλλακτικής στρατηγικής στις προσπάθειες για τον περιορισμό της παγκόσμιας υπερθέρμανσης.Η διατήρηση ενός δάσους προσφέρει εντυπωσιακά περιβαλλοντικά ανταλλάγματα:οι εκπομπές της ιδιοκτησίας αυτής μειώνονται στο μηδέν.
Ο εκτελεστικός γραμματέας για την Κλιματική Αλλαγή,των Ηνωμένων Εθνών,Yvo de Boer δήλωσε ότι η αποψίλωση δασών πρέπει «απαραιτήτως» να αντιμετωπιστεί με μια νέα διεθνή κλιματική συνθήκη που βρίσκεται στις διαπραγματεύσεις φέτος.«αλλά οι άνθρωποι κόβουν τα δέντρα γιατί υπάρχει οικονομική ανταμοιβή γι’ αυτό,και πρέπει να τους παρασχεθεί οικονομική εναλλακτική».
Τόσο το πιο πρόσφατο προσχέδιο για τη συμφωνία όσο και το νομοσχέδιο για την κλιματική αλλαγή που πέρασε ο Λευκός Οίκος στα τέλη Ιουνίου περιλαμβάνουν σχέδια για καταβολή χρημάτων από τις πλούσιες χώρες και τις πολυεθνικές στους φτωχούς προκειμένου να διατηρήσουν τα δάση τους.
Η στρατηγική των πληρωμών περιλαμβάνει άμεσες καταβολές σε ιδιοκτήτες γης για να διατηρήσουν τα δάση τους ακέραια,καθώς και έμμεσες επιχορηγήσεις,όπως υψηλότερες τιμές για το κρέας και τη σόγια που παράγονται χωρίς να καταφύγουν σε αποψίλωση.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις εφιστούν την προσοχή στον φτωχό σχεδιασμό των σχετικών προγραμμάτων γιατί θα μπορούσαν να έχουν ως αποτέλεσμα τη χρηματοδότηση αυτών που καταστρέφουν τα δάση.Για παράδειγμα,μια προτεινόμενη εκδοχή του σχεδίου των Ηνωμένων Εθνών επιτρέπει φυτείες δέντρων,όπως οι φοίνικες που καλλιεργούνται για το φοινικέλαιο,να θεωρούνται δάση,παρόλο που οι φυτείες δέντρων δεν έχουν την ίδια απορρόφηση διοξειδίου όπως τα πραγματικά δάση ενώ είναι ιδιαιτέρως μη ποικίλα ως φυτά και φορείς πανίδας.
Παγκόσμιες και τοπικές οικονομικές δυνάμεις προωθούν την αποψίλωση – η Βραζιλία και η Ινδονησία ηγούνται στην ετήσια απώλεια δασών παγκοσμίως.Τα δάση κόβονται για να ταΐσουν τον αυξανόμενο πληθυσμό της γης και να ικανοποιήσουν τη ζήτηση για κρέας. Πολλή από τη βραζιλιάνικη σόγια αγοράζεται από τις βορειοαμερικανικές εταιρίες όπως η Cargill και η Archer Daniels Midland και χρησιμοποιείται για να τραφούν αγελάδες στην Ευρώπη και την Κίνα.Στην Ινδονησία,τα δάση θυσιάζονται για να φυτευτούν στη θέση τους φοίνικες που παράγουν φοινικέλαιο – το οποίο είναι συστατικό βιοκαυσίμων. Η Βραζιλία επιχειρεί να βρει την ισορροπία μεταξύ ανάπτυξης και διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος.
Πέρσι,με τη βοήθεια της Νορβηγίας,δημιουργήθηκε το Ταμείο του Αμαζονίου προκειμένου να βοηθήσει τις κοινότητες να κρατήσουν τα δάση τους.Για τους παραγωγούς σόγιας υπάρχει μορατόριουμ στη χρήση προϊόντων από πρόσφατα αποψιλωμένη γη.
Στο Mato Grasso,700 τετραγωνικά μίλια τροπικού δάσους αποψιλώθηκαν μέσα στους τελευταίους πέντε μήνες του 2007.Η πρωτοβουλία της περιβαλλοντικής οργάνωσης προς τον κ. Marcolini ίσως δεν είναι αρκετή για να σώσει τα δάση εκεί.Αλλά,είπε ο ίδιος, αν η γη του βρισκόταν σε ένα πιο απομακρυσμένο τμήμα του δάσους του Αμαζονίου,με λιγότερες δυνατότητες για καλλιέργεια,«θα άρπαζα την προσφορά και θα έτρεχα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου