Νόμιζα πως δεν, aλλά υπάρχει.
Η Αγάπη, τότε, είναι όντως χρυσός:
Οξειδώνεται...
Ο Έρωτας αναλώνεται (σαν φωτιά που είναι),
σαν τη Φιλοσοφική λίθο των αλχημιστών.
Αν πετύχει η Αλ-χημεία, ο Έρωτας καθώς αναλώνεται
πρέπει να παράγει Χρυσό, δηλαδή Αγάπη.
Αλλιώς αντίο.
Είτε φυσική είναι, είτε προιόν αλ-χημείας,
σάς την εύχομαι ανοξείδωτη, την αγάπη.
Η αλήθεια όμως είναι πως κι αυτή οξειδώνεται.
Να την προσέχετε, λοιπόν! Μην την θεωρείτε δεδομένη!
(((ΥΓ: ΓΙα τους άσχετους με τη χημεία,
οξειδώνομαι σημαίνει "σκουριάζω")))
.
